Son günlerde Türkiye’de tarım ve hayvancılık sektöründe yaşanan çoban krizi, kamuoyunun gündeminden düşmüyor. Ülke genelinde hayvancılıkla uğraşan çiftçiler, hayvanlarına bakacak çoban bulmakta büyük zorluk çekiyor. Ancak, bu durumun arkasında yatan sebepler merak ediliyor. Zira, beklentilerin oldukça yüksek olduğu bir sektörde, sunulan maaşların yetersiz olduğu iddiaları öne çıkıyor. 70 bin lira gibi dikkate değer bir aylık ücret teklifi, birçok çobanın ilgisini çekmiyor. Peki, bu krizin temel sebepleri neler? Uzmanlar, çobanlık mesleğinin neden bu kadar değersizleştiği ve çözüme dair önerileri ele alıyor.
Çobanlık, sadece hayvanların bakımını üstlenmekle kalmayıp, aynı zamanda tarım ekonomisinin çarklarını döndüren bir meslek. Ancak, bu mesleğe olan ilginin azalmış olması, sadece ekonomik nedenlerle açıklanamaz. Sektör profesyonelleri, çobanlık mesleğinin toplumda layıkıyla takdir edilmediğine dikkat çekiyorlar. Onlar, bu mesleği icra edenlerin işlerini gereği gibi yapabilmeleri için daha fazla destek ve saygı görmeleri gerektiğini savunuyor. Çobanlar, sadece hayvanların bakımını değil, aynı zamanda yapılması gereken arazinin kontrolünü ve hayvanların sağlığını da üstleniyorlar. Ancak, son yıllarda bu mesleğin çekiciliği büyük ölçüde azalmış durumda.
70 bin lira gibi oldukça ilgi çekici bir maaş teklifi, çoğu kişi için cazip görünse de, çobanların kabul etmemesi düşündürücü. Uzmanlar, bu durumun altında yatan sebepler arasında yaşam koşullarının zorluğu, işin fiziksel olarak ağır olması ve sosyal statü eksikliğinin etkili olduğunu belirtiyorlar. Hayvancılıkla uğraşan birçok kişi, çobanlık mesleğini geçim kaynağı olarak değil, bir zorunluluk olarak görmekte. Ayrıca, tarımsal politikaların yetersizliği ve bu alanda sağlanan desteklerin azlığı, çobanların mesleği bırakma ya da alternatif iş fırsatlarına yönelme kararlarını etkiliyor. Böylelikle, hayvancılık sektörü içinde ciddi bir iş gücü kaybıyla karşı karşıya kalınıyor.
Öte yandan, çobanların rasyonel talepleri, yalnızca maddi unsurlarla sınırlı değil. Düşük sosyal güvenceler, iş güvenliği eksiklikleri ve sağlık sorunları gibi durumlar, birçok çobanı alternatif iş alanlarına yönlendirmekte. Bu nedenle, sektörde köklü değişikliklerin yapılması ve çobanlık mesleğinin değeri, tüm paydaşlar tarafından yeniden gözden geçirilmelidir. Çiftçilerin, bu krizin üstesinden gelmesi için çobanlara sunulan olanakların artırılması, sektördeki tüm oyuncuların faydasına olacaktır.
Sonuç olarak, çoban krizinin çözümü hiç de kolay olmayacak. Ancak, hayvancılık sektörü için kritik öneme sahip olan bu mesleğin değerinin artırılması ve çobanların yaşam koşullarının iyileştirilmesi, sektörün geleceği için elzemdir. Çobanlık mesleğinin yalnızca bir iş değil, aynı zamanda bir yaşam tarzı olduğu gerçeği göz önünde bulundurulursa, bu alanda yapılacak reformlar Türkiye genelinde hayvancılığın sürdürülebilirliğine büyük katkı sağlayabilir. Çiftçiler ve çobanlar arasında bir diyalog kurulması, hem ekonomik hem de sosyal bir fayda yaratacaktır.
